Çok genç yaşta öksüz kalan Gui, dördüncü sınıf mühendislik öğrencisi, çok çalışmak ve hatırlayabildiği kadar kendisi için para kazanmak zorunda kaldı. Yine de, zamanın testine rağmen hala yumuşak bir tavrı ve yüzünde bir gülümseme var. Müzik Fakültesi'nde birinci sınıf öğrencisi olan Solo, bir bilek hareketiyle istediği her şeyi elde edebilir. Para, şöhret, güzel görünüm, çocuğun gülümsemesi dışında her şeyi var. Solo'nun annesi vefat ettiğinde, onun gülümsemesini aldı. İçindeki bu eksik deliği hiçbir şey dolduramaz ... yani - bir gün bir kafede çalışan gülümseyen bir çocuk görene kadar. Bir gece iki dünya küçük bir kafede çarpışır. Bir fincan sıcak süt ve sıcak bir gülümseme için Solo kendini her gece kafede bulur. Ona bir huskiyi hatırlatan yumuşak bir çocuk için Gui, her gece bir fincan sıcak sütle gece geç saatlerde bir ziyaretçiyi beklerken bulur. Her gece iki çocuk buluşmaya devam ediyor. Aynı noktada, aynı zamanda, çok geçmeden birbirlerinin nefesi haline geldiklerini anlayana kadar. Bir gereklilik. Tıpkı Oksijen gibi.