Taeyi tanıdık bir melodinin boş koridorları doldurduğunu duyar ve eski müzik odasına doğru yola çıkar. Kardeşinin öldüğünü biliyor ama elinde olmadan umut ediyor, belki, sadece belki... kardeşi en sevdiği şarkıyı çalıyor. Ancak kapıyı çarparak açtığında yeni transfer öğrenci Seheon'u piyanonun başında bulur. Hayal kırıklığı çöker ve Taeyi öfkesini kontrol edemez. Seheon kardeşinin şarkısını çalmaya nasıl cesaret eder? Nasıl gülümsemeye cesaret edebilir? Caz sevdiğini söylemeye nasıl cesaret edebilir? "Eğer seni bir daha piyano çalarken yakalarsam... bu senin sonun olur." Ve böylece Taeyi ve Seheon'un caz kadar öngörülemez ve içgüdüsel hikayesi başlıyor.