Her gün hayatların tehlikede olduğu bir yerde, doktorların kendi hayatları bir yana, başka hiçbir şeye yer yok gibi görünüyor. Ancak doktorlar da insandır ve bu nedenle kişisel başarısızlığa yer olmadığında, böyle bir başarısızlığın kaçınılmaz olarak gerçekleşmesi sıklıkla olur. Acil serviste günlük yaşam mücadelesi ve Tanrı'nın hastayı gözetip gözetmediği ya da her şeyin yalnızca doktorların elinde olup olmadığı, doktorlara birçok travma, ebedi soru ve ikilem getirir. İki genç doktor, hala fakülteden aldıkları idealleri ve fikirleri taşıyarak merkezi resepsiyona gelir. Bunlar, ikisinin de onaylandığı gerçek bir hastaneye girdiklerinde bir değnek hareketiyle ortadan kaybolur. Agáta ve Braňo'nun da okulda iyi gitmeyen ortak bir geçmişi vardır ve bu nedenle aralarında doğal bir tıbbi rekabet gelişir. Yüzeysellik, üstünlük, yürek, şefkat ve dayanışma, doktorların her gün uğraştığı temalardır ve her biri işe kendi yorumunu getirir. Her gün öğrenilecek yeni bir şey vardır ve kahramanlar genellikle tanrı olmadıklarını anlarlar. Muhtemelen yeni gelen ve dünyayı kurtarabileceklerini düşünen iki genç doktor için öğrenmesi en zor ders budur. Hastanedeki doktorlar işlerini sonuna kadar yaşarlar ve bu yüzden hastanenin dışında hayat arkadaşlarını tanımaları için çok az alanları vardır. Bu nedenle, iş yeri ilişkileri sıklıkla gelişir ve hayatın iniş çıkışları ve ilişki sorunları doğrudan koğuşa çekilir.