Rus İmparatorluğu'nda, 1861'de serflerin azat edilmesinden önce, toprak sahipleri topraklarını işlemek için serf sahibi olma hakkına sahipti. Serfler çoğu amaç için toprak sahibinin malı olarak kabul edilirdi ve diğer herhangi bir eşya gibi satın alınabilir, satılabilir veya ipotek edilebilirdi. Serfleri (ve genel olarak insanları) saymak için ölçü sözcüğü "ruh" kullanılırdı: örneğin, "altı serf ruhu". Romanın konusu, hala mülkiyet kayıtlarında sayılan "ölü ruhlara" (yani, "ölü serfler") dayanır. Başka bir düzeyde, başlık Gogol'un karakterlerinin "ölü ruhlarına" atıfta bulunur, hepsi poshlost'un (belki de en iyi şekilde "kendini beğenmiş aşağılık", ahlaki ve manevi olarak, orta sınıf iddialılığı, sahte önem ve cahillik çağrışımlarıyla çevrilemeyen bir Rusça kelime) farklı yönlerini görselleştirir.